اگر نام غار ایوب را جستجو کنید اولین عنوانی که به آن بر می خورید بزرگترین دهانه غار ایران است. غار ایوب در دل کوه ایوب واقع شده در نزدیکی شهر بابک استان کرمان.
واقعا غارها یکی از شگفت انگیزترین و اسرار آمیزترین پدیده های روی زمین هستند. وارد غار که می شوی می‌توانی هر نوع هیجانی را تجربه کنی، با خودت خیال بافی کنی و انواع ماجراهای وهم انگیز را متصور شوی. برای کسی که عاشق خیال پردازی در غارها باشد، غار ایوب یکی از بهترین تجربیات طبیعت‌گردی است.
نحوه تشکیل غار ایوب
غارهای طبیعی به دلایل مختلفی شکل می‌گیرند:
- در اثر نفوذ آب در طبقات آهکی
- در اثر زلزله یا چین‌خوردگی زمین
- حاصل از آبشارها و امواج
- در اثر فعالیت‌های آتشفشانی یا گدازه‌ای
- در اثر فعالیت‌های بادی و یخی
غار ایوب هم از غارهای آتشفشانی یا گدازه ای ایران است. این غارها در اثر جریان گدازه های آتشینی ایجاد می شوند که در اثر یک حرکت سریع، سرد و منجمد می‌شوند.
اطلاعات ضد و نقیضی در مورد ارتفاع و عرض دهانه این غار وجود دارد اما طبق بررسی انجمن غارنوردان ایران، حدودا 98 در 68 متر است.
عمق آن هم حدود 200 متر ارزیابی شده است. دهانه غار نیز رو به جنوب بوده و در ارتفاع 1760 متری قرار گرفته است.
رفتن به غار ایوب
برای رسیدن به این غار شگفت‌انگیز باید به روستای دِهَج از توابع شهر بابک بروید و از آنجا تابلوهای مربوط به غار را دنبال کنید که البته تا حدودی گمراه کننده هستند.
بنابراین می‌توانید به محض ورود به روستا مسیر حرکت را از یک محلی پرس و جو کنید. پس از چند دقیقه، به جاده فرعی می‌رسید که تابلو غار ایوب را نمایش می‌دهد.
از آنجا حدود 4 کیلومتر تا غار فاصله است و جاده با اینکه خاکی است اما می توانید به راحتی از خودرو خود استفاده کنید. غار آنقدر وسعت دارد که از یک جایی به بعد می‌توانید آن را به وضوح ببینید.
برای رسیدن به دهانه غار دو راه وجود دارد، یکی راه پاکوب که ساده‌تر است و سرعت شما را بالا می برد و یکی هم مسیر عادی کوه که با سرعت متوسط حدودا 40 دقیقه زمان می‌برد.
پیشنهاد می‌کنم اگر افرادی که همراه شما هستند، تجربه زیادی در طبیعت‌گردی ندارند و یا کوه پیمایی برای ایشان دشوار است، مسیر پاکوب را انتخاب کنید که از سمت راست غار و از کنار دو سنگ بزرگی که در راه وجود دارد شروع می‌شود.
غار ایوب آنقدر بزرگ است که وقتی پای کوه هستید، گمان نمی‌کنید که چنین مسیر طولانی در پیش داشته باشید، اما هر چقدر که پیش می‌روید، خودروی خود را می‌بینید که کوچک و کوچکتر می‌شود و آن وقت است که متوجه عظمت این دهانه شگفت انگیز می‌شوید.
داخل غار ایوب
همین که به خنکای غار پا بگذارید، در سمت راست خود یک نردبان می‌بینید که به یک اتاقک با پنجره بزرگی رو به طبیعت می‌رسد.
منظره‌ای که از داخل اتاقک دیده می‌شود غیرقابل وصف است. کوه هایی که در روبروی غار ایوب قرار گرفته اند، طرح و رنگ بسیار جالبی دارند که توجه هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند.
در اطراف این اتاقک هم آثار باقی مانده از یکسری دیواره دست ساز قابل مشاهده است که نشان می‌دهد در گذشته از این غار استفاده های زیادی می‌شده است.
غار ایوب بیش از 200 متر عمق ندارد و برای رسیدن به انتهای آن باید مسیر پرشیبی را رو به بالا طی کنید که البته از نیمه های راه، نرده‌های فلزی برای کمک به گردشگران نصب شده که می توانید به سادگی از آنها استفاده کنید و از پله‌های دست ساز داخل غار بالا بروید.
انتهای غار حس عجیبی دارد، با اینکه کمی به هم ریخته و شلوغ است اما با دیدن کتاب هایی که همه جا پخش شده و تزئینات داخل غار به تمامی قصه های ناگفته این غار فکر می‌کنید، اینکه چه کسانی برای حاجت روا شدن به این غار پناه آورده‌اند و شاید روزها در سکوت و آرامش به تعمق پرداخته‌اند.
نقش و نگارهای سقف غار ایوب هم خالی از لطف نیست، حفره های حاصل از فرسایش، منظره جالبی به ایجاد کرده است. اما اگر باز هم می‌خواهید به عظمت این غار پی ببرید، کافی است یکی از دوستان خود را پایین بفرستید تا در دهانه غار بایستد و شما با یک محاسبه سرانگشتی به ارتفاع آن پی ببرید.
داستان غار ایوب
اگر از بیرون به غار نگاه کنید، سوراخ کوچکتری را در سمت غربی ملاحظه می‌کنید که مردم محلی آن را «کت حلال حروم» نامیده‌اند.
آنان بر این باور هستند که اگر فردی حلال زاده باشد می تواند از این سوراخی گذر کند. در داخل غار حوضچه‌ای هم وجود دارد که در زمان رفتن ما (آذر ماه) این حوضچه خشک بود.
همینطور باید به رد پای بزرگی اشاره کرد که آن را به حضرت ایوب نسبت می‌دهند.
شکم‌گردی در نزدیکی غار ایوب
متاسفانه در مسیر رسیدن به غار با رستوران هایی مواجه شدیم که تعطیل بودند اما اگر از مسیر روستای جوزم به سمت دهج بروید، درست قبل از خروجی روستای دهج، چندین رستوران می‌بینید.
